Ervaringen Cliënten


THEA
Onderstaand verslag komt uit de blog van Thea, een vrouw aan wie ik een consult heb gegeven om contact te leggen met haar overleden zoon Ruud. Thea en ik ontmoetten elkaar die dag voor het eerst, ik wist niets van haar. Ruud kwam uitgebreid aan het woord en het werd een heel mooi en emotioneel contact voor Thea, eentje die ik nooit zal vergeten. Later die dag schreef ze erover in haar blog. Ik vond haar verhaal zo ontroerend dat ik gevraagd heb of ik het mocht gebruiken als ervaringsverhaal.

14-04-2015

Vanmorgen was het dan zover! Een heuse Medium in opleiding op bezoek. Mooie vrouw. Koffie ingeschonken en ze ging voor me zitten. Ogen dicht en hoorbaar in en uit ademen. Al snel had ze contact. Een jongen, een puber. Buiten en het stuiteren (bonk bonk) met een voetbal…Pats, wel veel buiten maar nooit met een voetbal. Even zakt me de moed in de schoenen. Toen ging ze verder.

"Een rustige jongen, een nadenker. Hij neemt ook de tijd om me dingen te vertellen en uit te leggen." (pffff vertel mij wat, duurde eeuwen!!). "Geen plotseling ongeval, maar een slepende ziekte vanaf z'n geboorte(!!!) Het zit in z'n hoofd, z'n hersenen, mensen begrijpen hem niet, stemmen in z'n hoofd en gebonk." (voila….dat stuiteren van die bal!)

Ze voelt de liefde van hem voor mij, heel veel liefde en dankbaarheid dat ik altijd in hem heb geloofd en voor hem heb gevochten. Hij is in een vloeiende lijn van leven de dood ingegaan. Hij voelt nu rust, maar zit nog middenin de overgang. Hij is nog niet lang dood. Hij is zo blij dat z'n hoofd zo helder wordt!! Hij ziet nu alles veel helderder. Hij is blij dat hij mag vertellen.

Hij vertelt over toen het mis ging met mama en dat hij haar toen een briefje had geschreven dat ergens in huis hangt (dit briefje hangt aan de muur!!). Hij wil zo graag dat ik verder ga net als hij. Hij wil dat ik ga vissen (niet veel mensen weten dat ik van vissen hou) en dan zal hij bij mij zijn. Dan heeft hij de rust. Dan heeft hij het over papa die moeilijk te bereiken is. Hij spreekt over een cementen muur en zegt daarna gelijk “maar zo is papa nu eenmaal”. Er zijn veel mensen om Ruud heen die zich koesteren in z'n eerlijkheid en onschuld, z'n mooie kijk op het leven.

"Is je vader ook overleden Thea? Hij is bij Ruud. Ze hadden geen band he? Je vader heeft veel meer moeite met het loslaten van het fysieke leven en gelooft niet in dit contact (vertel mij wat). Maar hij kijkt en leert veel van Ruud. Heeft Ruud een klein zusje? Ik zie ze spelen op een kleed. (Elin is niet klein meer, maar wel jonger, en ze speelde vaak even met hem op een kleedje met de playmobil). Hij houdt erg veel van z'n zusje en is blij met haar. Peppie? Wie is Peppie? Een hondje? Aaaaaaah Jippie”. Ruud danst en springt dat ze hem begrijpt.

Nu zegt Ruud dat hij moe wordt en gaat zitten (echt Ruud). Nog even dit: ze ziet water, Rotterdam en havens. Ruud is er blij mee…en ik ook. Daar werkt namelijk mijn lief. Ruud zegt dat hij blij is dat ik niet meer alleen ben. Dan stopt Ruud er mee en ik zie dat we anderhalf uur verder zijn.

Lief Medium, wat heb je me blij gemaakt. Blij maar ook verdrietig, maar ook trots. Rust, maar ook heimwee. Het gemis zal nooit verdwijnen, sterker nog....wordt erger. Maar het idee dat het goed gaat met hem en dat z'n hoofd weer helder wordt doet me zo goed!! Ik wilde dat ik je kon houden, maar ik mag je mailen als er wat is en jij mailt wanneer Ruud opeens weer begint te praten, want praten……………..dat kon hij wel!!!

Liefs, Thea