Blogs
Dat overledenen vanuit een andere dimensie nog steeds met ons kunnen communiceren, is op zich al een wonder. Maar het blijft me verbazen hoe vernuftig, bijzonder en liefdevol die boodschappen zijn! Herinneringen, maar ook kennis van concrete gebeurtenissen ná hun overlijden, worden gegeven als bewijs voor hun voortbestaan. Maar tegelijkertijd heeft ieder feit een diepere betekenis die een belangrijke boodschap in zich draagt. Zo ook gisteren in het contact dat ik mocht maken met de al 16 jaar overleden moeder van Peter.
Moeder laat eerst de kartonnen bekertjes zien waarmee Peter torentjes bouwt samen met zijn dochtertje. En ze laat hem daarmee weten dat, nu hij het niet breed heeft, eenvoud niets af doet aan de liefde die hij te geven heeft. Of het beeld van het schaatsen met zijn stiefdochtertje: haar helpen met vallen en opstaan op dat gladde ijs. Hoe hij dat vroeger ook met haar deed, maar dan in emotioneel opzicht.
Vervolgens komt er een herinnering aan die ene oudejaarsavond toen er iets explodeerde. Peter had een vuurpijl afgestoken die de verkeerde kant op schoot en de jas van zijn zusje in brand stak. Moeder geeft toe woedend te zijn geweest op haar zoon. Maar, hij was pas 8 jaar! Eigenlijk had moeder beter op hem moeten passen... En daarmee zegt ze, na al die jaren, dat ze Peter als kind vaak de volle lading heeft gegeven voor dingen die zijn schuld niet waren. Maar te maken hadden met haar eigen problemen. Dat ze als moeder hem had moeten beschermen, verzorgen en hem zeker niet verantwoordelijk had mogen houden voor alle ellende om hem heen.
Ze laat ook zien dat Peter op 15-jarige leeftijd een mes bij zich ging dragen omdat hij zich bedreigd voelde. Terwijl hij van nature zo'n lieve, gevoelige jongen is. En dat hij zelfs thuis ook niet meer tot rust kon komen, vaak hele nachten wakker lag. Moeder erkent daarmee nu het gevoel van emotionele onveiligheid dat hij als kind altijd heeft ervaren. En hoe het hem tot agressief verweer heeft gedwongen omdat hij het niet meer aankon. En zijn slapeloosheid.
Zo mooi is het dat Peter nu, iedere avond voor het slapengaan - door de minutenlange gewaarwording van koude vlagen en het gordijn dat beweegt - duidelijk de aanwezigheid van zijn moeder voelt. Om hem alsnog liefdevol gerust te stellen en welterusten te wensen...
ellen.backtobalance@gmail.com